مقایسه ناگویی هیجانی و مولفه های آن، سبک های دفاعی و طرح واره های ناسازگار اوّلیه در افراد مبتلا به آسم و افراد عادی

اختلالات روان تنی یکی از تشخیص های نسبتاً رایج روانپزشکی در میان بیماران بستری و سرپایی عصب شناختی است. با این حال، علی رغم پیامدهای بالینی و اقتصادی این اختلال، ساز و کارهای زیستی-روانی-اجتماعی آن به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین بررسی متغیرهای مرتبط با این اختلال و مقایسه آن با افراد عادی می تواند کمک شایانی به شناخت این اختلال نماید. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی ویژگی ها و کنش وری های ناگویی هیجانی، سبک های دفاعی و طرح واره های ناسازگار اوّلیه در بین بیماران مبتلا به آسم (نوعی از اختلالات روان تنی) و افراد عادی بود. برای دستیابی به این هدف، 216 نفر به پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو (tas-20)، سبک های دفاعی (dsq) و پرسشنامه طرح واره یانگ (ysq-sf) پاسخ دادند. برای تحلیل داده های پژوهش حاضر، از شاخص های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی (t) مستقل و تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده رابطه معنادار میان ناگویی هیجانی و مولفه های آن با تمام سبک های دفاعی، به جز سبک دفاعی رشدیافته، در گروه های مورد بررسی بودند. همچنین میان ناگویی هیجانی و مولفه های آن با پنج حوزه طرح واره های ناسازگار اولیه رابطه مثبت معنادار به دست آمد. در پایان نتایج نشان دادند که طرح واره های حوزه بریدگی و طرد و گوش بزنگی بیش ازحد و بازداری و همچنین سبک دفاعی رشدنایافته پیش بینی کننده های مناسبی برای ناگویی هیجانی هستند. این نتایج نشان می دهند که ناگویی هیجانی، سبک های دفاعی و طرح واره های ناسازگار اوّلیه باید به عنوان کانون توجه بالینی در درمان اختلالات روان تنی به خصوص آسم مد نظر قرار گیرند.